کافه تکواندو

سلام. دیروز توی راهروی اداره کل ورزش و جوانان یکی از بعضی ها به چند نفر که البته از کارمندان اداره ورزش وجوانان بودند و نه مربی تکواندو داشت همچون گذشته سیاه نمایی میکرد و میگفت: هیأت تکواندو اصفهان از هم پاشیده و راکته! ( البته منظورش راکد بود).
بله؛ این یکی از بعضی های معروف نمیدونم چرا همش همه چیز رو منفی میبینه! آقا تو هیأت کار نمیشه! آقا هیأت تعطیله و و و...

احتمالا دهه شصتی ها شخصیت «گلام» را در کارتون گالیور به یاد دارند. همان شخصیتی که چهره درهمی داشت، بسیار منفی باف بود و در مواجهه با هر مسئله با لحنی خاص می گفت: «من می دونم... کارمون تمومه... من می دونم!» شاید حتی تا حالا براتون اتفاق افتاده باشه که در برخورد با اطرافیان ناخودآگاه به یاد این شخصیت کارتونی افتاده باشید. افرادی که دائم هزار تا من می دونم تلخ و منفی دیگه رو بیان میکنند.

چنین افرادی از هیچ چیز لذت واقعی نمی‌برند!!! راست می‌گن: واقعاً این «بدها» براشون اتفاق می‌افته. چرا که با تکرار اندیشه‌های منفی اینگونه افکار رو تعقیب می‌کنند و به خود می‌قبولونند. چندی پیش جایی خونده بودم: «بدبختی تنها در باغچه‌ای که خود کاشته‌ای می‌روید.»چنین افرادی یاد نگرفته‌اند که دنیا رو خوب ببینند و مثبت‌اندیش باشند. اتفاقات نامطلوب زندگی رو به فال نیک بگیرند و بپذیرند که زندگی ترکیبیه از رنج و لذت؛ خوشی و ناخوشی، دلنشینی و دلتنگی و شکست و پیروزی. و می‌بایست هر کدام رو در جای خود و در جایگاه یک تجربه جدید و کارا پذیرفت و به بهترین شکل ممکن از آن بهره جست یا دست‌کم این که واقع‌بینانه با مسائل روبه‌رو شد و یک موضوع کوچک را مسئله‌ای بزرگ و تراژدی نکرد.

وینستون چرچیل می‌گه: «خوشبین‌ها در هر خطری فرصتی می‌بینند و بدبین‌ها در هر فرصتی، خطری.» ما می‌تونیم مثبت‌اندیش باشیم و کمتر به کاستی‌ها و زشتی‌ها و بدی‌ها بپردازیم؛ و دلخوشی‌ها و انگیزه‌های کوچک اما درخشان زندگی و اطرافمون  (تکواندو اصفهان) رو  دریابیم. پس اگر افکار و اندیشه‌های منفی آزارمون می‌دهند و کلافه شده‌ایم، وقت اون رسیده که به مغز خود برنامه‌ای جدید بدیم و به قول اصحاب رایانه، آن را «Reset» کنیم.

مغز ما مانند یک دستگاه، هر آنچه می‌اندیشیم؛ و به زبان می‌آوریم، ثبت و ذخیره می‌کنه و سپس براساس همون داده‌ها عمل می‌کنه. پس فراموش نکنیم که شاه‌کلید خوب زندگی کردن و احساس خوبی همین اندیشه‌های مثبته. پس زیباست از همین امروز تصمیم بگیریم که تمام حرف‌های اندوه و تاریکی رو از جدول حروف متقاطع زندگی بیرون بکشیم و به جای اونها بذر امید بکاریم و یقین کنیم که رمز این جدول چیزی نیست جز آرامش و شادی.

بگذریم!

خب دوست عزیز! آخر ساله! اگر با روند کارهای اداری آشنا بودی که قطعأ نیستی، بد نیست بدونی آخرای سال شمسی ادارات دولتی بحث جمع بندی فعالیتهای سال ، تسویه حسابهای مالی وتدوین تقویم سال بعد و... رو دارند و کمتر کسیه که اگه کار اداری و مالی کرده باشه اینو ندونه! توی ورزش هم بیشتر مسابقات و لیگها به غیر از فوتبال رو به اتمامه، البته بغیر از مسابقات برون مرزی که بر اساس تقویم فدراسیونهای جهانی و مبنای سال قمریه و همچنین مراحل آماده سازی تیمها برای اعزامها که تعطیل بردار نیستند. حالا در هیأت تکواندو اصفهان هم مگه میخواین چکار بشه که نشده! اینهفته مسابقات خردسالان دخترو پسر بود ، هفته بعد هم دو روز مسابقات نونهالان پسره! اونم انتخابی! هیأت شهرستان هم پشت سر هم مسابقه داشت!! پس لطفأ دیگه دست از منفی بافی و سیاه نمایی بردارین و بیایند استاد رضوانی رو حمایت کنید! البته بنا برقول بسیاری از دوستان واضح و مبرهن است که بعضی ها از اصل با خود استاد رضوانی هم مشکل دارند و تئوری تخریب ایشان را هم در سر میپرورانند که البته زهی خیال باطل...!!!!

و در پایان جمعه بنرهایی در سالن قورچانی نصب شده بود که عکسشونو گرفتیم تا با گوشه ای از فعالیتهای 3 ماهه هیأت استان همراه باشیم. البته ظاهرأ نام تعدادی از افتخارآفرینان را فراموش کرده اند؛